Beginnend voorjaar met onverwachte soorten

In de afgelopen week is weer het 'normalere' leven begonnen waarin ik gewoon weer vakken volg op de Universiteit. Minder vrije tijd dus. Ondanks dat was ik deze wek toch bijna naar Callantsoog afgereisd voor een mogelijke Amerikaanse zilvermeeuw die daar was gevonden bij een zandsuppletie. De ochtend van vertrek werd echter nog op tijd doorgegeven dat het toch zeer waarschijnlijk geen Amerikaanse was en we dus nog even op deze nieuwe soort voor Nederland moeten wachten. Het DNA van de vogel is echter wel verzameld, dus de definitieve determinatie van de meeuw zal zeker nog wel komen.

Verder was de week vooral onstuimig en had ik alleen gisterenmiddag nog wat tijd in combinatie met lekker weer. Nog even door de bossen bij Bennekom gefietst waar de nodige appelvinken zich lieten zien en horen en een aantal zwarte spechten al roffelend en schreeuwend het voorjaar in hun bol hadden. Fantastische beesten!

Met weer wat drukkere weken komt het vogelen echt op de zaterdag aan, zo dus ook vandaag. Een dagje mee smienten ringen gaat uiteindelijk helaas toch niet door, de bruine klauwier van Den Helder zit toch wel te ver weg voor het leuke (heb 'm toch al) dus dan ga ik met Laurens van der Wind maar gewoon weer vogelen op IJsselmonde. Dit jaar moet in ieder geval het jaarlijstrecord van 186 verbroken worden op het eiland (mogelijk is de 200 soorten te halen) en willen we ook gewoon lekker veel soorten op het eiland vinden. De verwachtingen voor vandaag, zo eind februari, zijn nagenoeg nul, dus alles is meegenomen.

We beginnen in de Crezéepolder om te kijken hoe die er momenteel bij ligt. Hier en daar beginnen zich al slikplaten te vormen en daar maakt ook onze eerste tureluur van het jaar al gebruik van, leuk! Mijn eerste grutto's van het jaar, een drietal, hangt wat rond boven de polder, maar durft uiteindelijk niet te landen, het is natuurlijk ook allemaal zo nieuw... Een aantal kemphanen heeft dat wel gedurfd en mogelijk ook het tweetal bontbekplevieren dat we naar het noordoosten zien verdwijnen. Kortom, gezien de steltlopers zit het voorjaar echt al in de lucht en twee scholeksters nemen dat, al parend, wel heel serieus.

Crezéepolder

In de hoop op onverwachte waarnemingen gaan we in de Volgerland bij Ambacht wat ruige stukken afstruinen en in de omgeving van het Perenlaantje alles goed uitpluizen. Hier wordt nauwelijks gevogeld, dus wie weet zit er wat. Een ruig stuk levert zo een rietgors en wat heggenmussen op, maar we staan wel heel gek te kijken als er al 'kjupend' en kruisbek over komt vliegen. Gaaf, de eerste in februari op IJsselmonde!

Rondom het Perenlaantje is het heel druk met vogels, vooral erg veel vinken, putters en een mooie groep koperwieken. Deze lijsters zijn al weer op doortrek richting het noorden en duiken nu overal in mooie groepen weer op. Een gehoopte grote lijster, die nu ook weer aan het trekken zijn, vinden we hier helaas niet, maar een boomleeuwerik die al roepend rondvliegt is nog wel leuker. Alweer zo'n onverwachte soort op IJsselmonde, en zeker in deze tijd!

Koperwiek

Wanneer we weer bij de Veersedijk komen vliegt ook nog een mannetje grote zaagbek langs. Leuk! De buienradar voorspelt echter minder goeds, namelijk dat er wat regen aanzit te komen. We gaan maar terug richting Ambacht en checken de nodige kokmeeuwen. Dat levert nog bekende Zweedse en Tsjechische kokmeeuw op, maar de zwartkopmeeuw lijkt zijn overwinteringsplek te hebben verlaten.

Een melding van een grote lijster bij Barendrecht zorgt voor een mooie opvulling van de regenperiode, dus met de auto ga we met de vader van Laurens snel even die kant op. De koperwieken waar de vogel bij zat zijn snel gevonden, maar de grote lijster zien we niet. Dat is jammer, want de vogel lijkt afgelopen jaar voor het eerste afwezig te zijn als broedvogel, dus de hoop is nu gevestigd op een doortrekker. Gelukkig is het jaar nog lang... Twee groene spechten en een tamme torenvalk zijn hier overigens nog wel het noemen waard.

Torenvalk

Overigens zorgde een waterhoen die in een struikje uit een pindakaaspot zat te eten voor de meeste hilarische waarneming van de dag. Dat zie je niet vaak zo!

Waterhoen

Op de terugweg checken we bij Zwijndrecht nog een willekeurig ruig stuk waar we nooit zijn geweest. Dat levert geen grote verrassingen op, maar twee houtsnippen die we opstoten komen wel heel erg fraai langsvlogen. Gaaf om deze Russische overwinteraars te zien, wat zo vaak zie je deze uiterst schuwe (nacht)vogels niet.

In Ambacht springen we weer op de fiets, nu richting de Galgenplaat waar we al een hele tijd niet meer zijn geweest. In deze nog steeds ongerepte wildernis van Ambacht treffen we niks bijzonders aan, maar wel kunnen we vanaf hier erg mooi op de Sophiapolder kijken. Dit dankzij een fout van Rijkswaterstaat van afgelopen jaar, toen ze een hele rij bomen op de Sophiapolder hebben gekapt.

Op het eiland zien we een groep kemphanen en kieviten lopen, dat is leuk, maar ook niet schokkend. Als ik de groep echter even met de scoop bekijk zie ik opeens een wat kleiner exemplaar ertussen, een kanoet! Deze zoutminnende steltloper is een soort die op de hoge toendra's broedt en langs de kust van Nederland en zuidelijker overwintert. Normaal zien we 1 of 2 keer per jaar in het voor- of najaar een doortrekker op de Sophiapolder, maar als wintergast is het wat nieuws. Erg gaaf!

Kanoet

Omdat het water hard stijgt is de groep, inclusief kanoet, na zo'n half uur verdwenen en kan een enkele aangesnelde vogelaar 'm nog zien voordat ze vermoedelijk verdwijnen richting de Albasserwaard. Op het eiland liepen verder overigens ook nog twee bontbekplevieren en een tweetal pontische meeuwen, altijd leuk.

Samen met Matthieu Plaisier fietsen we hierna nog even door Zwijndrecht en lezen daar nog o.a. een nieuwe Litouwse kokmeeuw af. Ook mijn eerste geringde kleine mantelmeeuw zien we weer van het jaar en wel W-RX6, een exemplaar dat dit jaar 19 jaar hoopt te worden, in Europoort broedt, overwintert in Málaga en nu voor het vierde jaar op rij door mij voor het broedseizoen in Zwijndrecht zit. Verder stoten we nog ergens een houtsnip op en is het voor vandaag ook wel weer genoeg geweest. Want dat was het wel, met genoeg leuke verrassingen!

Kleine mantelmeeuw W-RX6

Klusdag met een mooie beloning

Ringen in de duinen op een prachtige oude ringbaan is natuurlijk geweldig, maar dat vergt ook het nodige onderhoud. 's Winters is daar natuurlijk de uitgelezen kans voor, mits het niet sneeuw (wat helaas veel te weinig gebeurd), om te snoeien, netten te repareren, de boel op te ruimen en noem maar op. Dat was vandaag dus ook het geval, volop bezigheid op en rondom de baan, dus echt het vangen van vogels zat er niet in. Wat houtsnippen vlogen op, een witgatje zat er plaatse en de eerste boomleeuweriken zongen weer. Toch genoeg leven in in het duin dus, maar zonder netten schiet het niet op.

In de loop van de middag komt er echter opeens een roodborsttapuit op de baan kijken. We hebben flink wat gras gemaaid en hij lijkt aardig interesse te hebben in de insecten die daardoor beschikbaar zijn gekomen. We zien hem onder andere een vette rups pakken. Snel besluiten we toch maar de slagnet aan te koppelen, want het beestje lijkt tam te zijn. De kunst is nu om de vogel tussen de netten te krijgen, en aangezien hij heel de tijd op sprieten zit zetten we maar een dooie plant op de slag. Even later gaat hij op een hoopje gras naast de slag zitten, dus leggen we ook maar een hoopje gras op de slag... Maar met name de paaltjes van en naast het slagnet zijn favoriet, dus na een half uur hebben we 'm nog steeds niet.

Gelukkig reageert hij wel goed op geluid en is hij ook wel aardig op te jagen. Mede dankzij die twee dingen zit hij even later op het slagnet en dan eindelijk gaat hij op de spriet op de slag zitten. Slaan! Even later hebben we het prachtige beestje in de handen en het blijkt om een jong mannetje te gaan, super! Het is pas de tweede keer dat ik 'm in de handen heb, dus dat maakt het voor een soort toch altijd extra leuk.

2kj man roodborsttapuit

Het beestje dat je nooit ziet...

De Biesbosch mag toch wel hét bolwerk van de cetti's zanger genoemd worden. Een klein, bijna saai bruin zangertje dat de afgelopen tientallen jaren enorm in dit land van wilgen, riet en water is toegenomen, en van daaruit heel langzaam lijkt uit te breiden. Maar wat maakt de Biesbosch nou zo aantrekkelijk voor dit beestje, dat van oorsprong toch uit zuidelijkere streken komt, terwijl tal van gebieden er zo op lijken, maar waar ze in veel mindere aantallen zitten? Die vraag, en vragen als hoe honkvast ze eigenlijk zijn, of ze ook in de winter een territorium verdedigen, worden hopelijk beantwoord door een ringproject dat deze winter is gestart.

Vanaf het jaarwisseling hoopte ik al een keer mee te kunnen met Roel Meijer, om mee te gaan cetti's zangers vangen. Telkens kwam er niet van, maar vanochtend lijkt dan toch eindelijk het weer goed te zijn. Samen met hem en Ad Kooij vaar ik dus over naar de Brabantse Biesbosch om de nodige territoriale mannetjes te vangen.

Cetti's zangerhabitat

Het weer is inderdaad werkelijk prachtig, een prachtig zonnetje en in de grienden is al volop leven met matkoppen, meerdere zingende kleine bonte spechten, wat appelvinken en in de kreken zitten wat grote zaagbekken. Ook tetteren er gelukkig nog de nodige cetti's zangers, maar zien doen we ze in principe niet. Zoals altijd bij dit beestje, want als er eigenlijk een mysterieuze soort is, dan is de cetti's zanger daar wel de koning van. Kabaal kan die maken als geen ander, maar zien doe je dit kleine bruine vogeltje vrijwel nooit. Ze foerageren laag, liefst diep in, de vegetatie en leven daar een verborgen bestaan.

Cetti's zangerhabitat

Het net weten ze gelukkig wel te vinden op deze prachtige winterochtend. We vangen uiteindelijk vier van deze beestjes, die in de hand toch verbluffend mooi blijken te zijn. Het betreffen allemaal adulte mannetjes, die dus inderdaad standvastig een winterterritorium lijken te verdedigen. Nu lijkt vier van de kleine duizend territoria die het gebied rijk is misschien weinig, maar het is het hoogste dagtotaal gevangen voorlopig in het project.

Cetti's zangers

Als je hem die enkele keer in het 'wild' ziet schieten door de vegetatie is er niet zoveel aan te zien en lijken het haast winterkoninkjes. In de hand valt dat alles mee, zijn ze prachtig roodbruin gekleurd en blijken ze toch nog aardig op formaat te zijn. Vooral met die mooie waaierstaart van ze die er nog aan de achterkant aan zit.

Cetti's zanger

Een alleraardigst feitje over deze staart is nog wel dat die uit tien staartpennen bestaat. Alle andere zangvogels hebben er echter twaalf, dus als je de vogel niet herkent maar wel goed kan tellen... Die onderstaart is overigens prachtig getekend, met contrast, in tegenstelling tot de rest van het beestje.

Cetti's zanger 

Om twaalf uur houden de cetti's zangers het voor gezien en scheiden ook wij ermee uit. De ervaring van vanochtend was geweldig, want ook die mysterieuze vogel die je 'nooit' ziet blijkt gewoon schitterend te zijn. En nu maar gewoon afwachten of deze beestjes inderdaad hun territorium van een paar honderd vierkante meter nooit uitkomen... Want ze hebben ons wat te leren, dat staat vast.

Cetti's zanger

Eurokannen in hartje Rhenen

In de omgeving van Rhenen vogel ik doorgaans heel weinig, ondanks dat ik tegenwoordig toch het vaakst in die hoek van het land zit. Binding met de regio hier heb ik echter een heel stuk minder, waardoor het toch wat onaantrekkelijker is om er even tussenuit te piepen, ondanks dat het best heel aardig vogelen kan zijn. Vanmiddag glip ik er nog wel even gauw tussenuit, omdat er al enige tijd een groepje Europese kanaries aan de rand van Rhenen zit.

Via een omweg fiets ik daar heen, zodat ik nog door het bos en een stuk langs de Rijn vogel. Het is overal echter rustig winters, met in het bos de gebruikelijke soorten als goudvink, appelvink, kuifmezen, grote lijster en erg veel sijzen, en langs de Rijn de standaard winterse grote zaagbekken. Op wat andere terreintjes struin ik nog even rond, maar dat levert nagenoeg niks op, dus dan maar op richting de 'Eurokannen'.

Bij aankomst hoor ik die op het braakliggende veldje, vlak naast het oude centrum Rhenen, gelijk zingen. Uiteindelijk blijken er inderdaad vier exemplaren rond te hangen, die zich mooi foeragerend laten bekijken! Een telescoop heb ik hier helaas niet, dus geen plaatjes van ze. Wel een mooie foto van het schitterende plekje dat ze gevonden hebben...

Hartje Rhenen

Miza's op de Oude-Maas

Het paartje middelste zaagbekken dat afgelopen vrijdag op de Oude-Maas werd gevonden, bleek ook gisteren nog aanwezig te zijn. Vanochtend besluit ik dus voordat ik naar Wageningen afreis snel even een kijkje te nemen, om deze fraaie soort op de IJsselmondejaarlijst te zetten. Bij aankomst zie ik het paartje gelijk al op de rivier zwemmen, mooi!

Paartje middelste zaagbekken

Het blijft toch goede soort voor IJsselmonde waarvan ik in 2011 pas m'n eerste zag. In de jaren daarna bleken de 'miza's' toch wel iets algemener dan we vroeger veronderstelden en ondertussen staat de teller op een kleine 10 exemplaren. Ondanks dat blijft het natuurlijk een soort die niet snel verveeld, want mooi zijn ze gewoon.

Wit in Rotterdam-Zuid, maar niet alleen door de sneeuw...

We zijn deze winter al meerder malen in Rotterdam-Zuid geweest voor meeuwen, waar van de laatste twee keer zelfs met een laagje ijs waren. Vandaag ligt er geen laagje ijs op de sloten, maar op de grond is wel een laagje sneeuw gevallen en ook voor de rest van de dag staat er sneeuw in de voorspelling. We hopen maar dat het mee zal vallen, want met de pootjes in de sneeuw is het toch lastig ringen aflezen...

We beginnen zoals altijd in Ridderkerk, waarna we bij Keizerswaard de stad verder in rijden. Op de eerste paar plekjes gaat het zo op zich wel weer lekker met een Duitse en Finse kokmeeuw die we deze winter nog niet gezien hadden. Bij Keizerswaard staan verder ook weer flink wat zilvermeeuwen, waaronder ook B-Z8 met haar partner. Dit vrouwtje dat broedt op de BP raffinaderij in Europoort zagen we de hele winter van 2014/2015 op deze plek, maar afgelopen winter en deze winter waren we d'r nog niet tegenkomen. Leuk dus dat ze er weer is, na vermoedelijk net als de rest van de meeuwen toch wel enige tijd op het Noordzeestrand te hebben doorgebracht. De stad was wat grote meeuwen betreft de laatste weken namelijk helemaal leeg, alles zat op het strand waar gigantische aantallen voedsel waren aangespoeld.

Zilvermeeuw B-Z8

De eerste geelpootmeeuw voor vandaag die we hier treffen is ook leuk, een fraai beestje. Het Spinozapark en Zuidwijk zijn rustig met wat bekende kokmeeuwen, en het Zuiderpark is helemaal uitgestorven. Snel dus maar door richting Carnissebuurt, want daar is vandaag genoeg te beleven. Een bekende Kroaat loopt rond, net zoals nog twee Denen en een nieuwe Nederlander voor de stad. Ook treffen we hier nog twee Nederlandse zilvermeeuwen, waarvan een vogel van Texel die we hier voor de 3de keer in het vroege voorjaar treffen. De zwartkopmeeuw die we drie weken geleden hier vlakbij hadden laat zich ook weer zien, het leukste beestje hier, waar zijn prachtige witte handpennen mooi overeenstemmen met de witte sneeuw, terwijl de rode snavel lekker afsteekt.

Zwartkopmeeuw

Bij de Boergoensevliet is het niet spannend met wat geringde kokmeeuwen, waarvan nog wel een nieuwe Duitser overigens. Dan gaat het richting de Nieuwe-Maas, waar we nog een mooie groep kokmeeuwen op de kruimels krijgen. Hieronder de nodige bekenden, maar ook een Belgische stormmeeuw. Die geringde stormmeeuwen willen normaal niet op de kruimels komen, leuk dat deze het wel waagt!

Belgische stormmeeuw

We rijden hierna door richting de Maashaven, waar een flinke 'baal' zilvermeeuwen aan het stoeien is om brood. Opeens ontwaren we ook een tweetal spierwitte vleugels in deze groep: "Een burgemeester!!" Na enkele seconden is duidelijk dat het een kleine burgemeester betreft, super!! Al die meeuwenrondjes die we door de stad hebben gereden doe je stiekem al hopend op een keer die ene echte leuk meeuw, zoals een kleine burgemeester. Nu dus toch eindelijk zo'n beest gevonden.

2kj kleine burgemeester

Het leek in het begin van de winter goed te worden gezien de aantallen grote en kleine burgemeesters langs de kust, maar toen de zilvermeeuwen daar vertrokken, bleven die eigenwijze burgemeesters hangen op het strand. Gelukkig toch niet allemaal, want deze jongen is vermoedelijk ook op het strand bij Scheveningen gezien. Al met al een erg gave vondst zo midden in de stad, alhoewel er twee jaar terug ook al een exemplaar rondhing.

Het is een jonge vogel met een bijzonder fraai getekende staart, die zich even later in het water gaat wassen, om vervolgens uit te gaan buiken op de steiger. Daar komt de ware aard van het beestje boven, als al de zilvermeeuwen uit z'n omgeving worden verjaagd. Een grote mond voor zo'n beest uit het verre, verre Groenland, die vermoedelijk tijdens de noordwesterstormen in december is afgedwaald naar het zuidoosten. Normaliter overwinteren ze namelijk op IJsland.

Kleine burgemeester

Kleine burgemeester (rechts) met grote mantelmeeuw (links)

Kleine burgemeester (rechts) met pontische meeuw (links)

Als we genoeg van onze vondst genoten hebben en de eerste twitchers zijn gearriveerd, vervolgen we onze route om het rondje af te maken. Maar voordat we gaan geven we ook nog even aandacht aan twee uiterst fraaie 3kj pontische meeuwen die in de Maashaven rondhangen, ook gave beesten, maar deze komen uit het (zuid)oosten...

3kj pontische meeuw

De ringen liggen vandaag niet op het oprapen, hier en daar lezen we wat kokmeeuwen af, veelal bekenden en een enkele nieuwe voor de winter. Op het Afrikaanderplein zorgen twee pontische meeuwen en nog een geringde zilvermeeuw nog voor wat extra afleiding, maar dan moeten we het dan maar mee doen. Opvallend is wel dat deze zilvermeeuw ook op het strand bij Scheveningen is gezien, mooi dus om te zien dat inderdaad daar de stadse meeuwen uithingen de afgelopen tijd.

Zilvermeeuw G-7P

Wanneer we in de Kop van Zuid komen waar de havens de laatste plek weer zijn voor vandaag, is het ook daar erg rustig. Een bekende 2kj geelpootmeeuw laat zich nog even mooi zien en een nieuwe Noorse kokmeeuw G-J45P vormt toch nog een erg leuke afsluiting van deze dag, waarop we uiteindelijk nog 46 ringen wisten af te lezen. Het kwam dus toch nog goed, ondanks de sneeuw. Maar de stad was niet alleen wit van de sneeuw, de nodige witte vleugels droegen daar ook nog een prachtig steentje aan bij...

Noorse kokmeeuw G-J45P

Trouwe overwinteraar uit Pasohlávky

De hele dag ben ik alweer in Ambacht, vroeg weekend dus. Ik rommel wat in huis en maakte vanmiddag nog een rondje door Ambacht, wat onder andere de Tsjechische kokmeeuw opleverde die hier nu voor zijn 5de winter overwintert. Hij hoopt dit jaar overigens 6 te worden, want in mei 2011 werd hij geringd in een Tsjechisch moeras genaamd Pasohlávky. Vanaf de winter 2012/2013 zit hij elke winter in Ambacht, waar hij geniet van het heerlijk afval dat de mensen hier voor 'm neergooien. Slapen doet hij overigens op de Sophiapolder, aangezien ik 'm daar ook één keer ben tegengekomen.

Tsjechische kokmeeuw ES12317

Tegen het eind van de middag komt nog een melding door van middelste zaagbekken op de Oude-Maas, maar een snelle twitch met Laurens en Kees van der Wind en Laurens van der Padt in de schemer haalt niks meer uit. Vermoedelijk zal dit paartje nog wel even blijven hangen, net zoals ze dat afgelopen jaar deden op exact dezelfde plek.

Wie is er zo mysterieus als de roerdomp...

Vandaag ben ik nog in Ambacht en dus kan ik het vanmiddag toch niet laten om even de roerdomp bij Barendrecht te gaan bekijken. Nu de 5de keer moet het toch wel lukken zou je denken! Op de heenweg geniet ik nog even van wat ransuilen in het Develbos, maar dan gaat de auto toch snel richting de Heinenoordtunnel. In draf loop ik naar de rietkraag, ik moet en ik zal 'm nou zien ook.

Als ik arriveer zie ik hem in eerste instantie niet, maar wel een vrouw die wel heel geconcentreerd mijn kant op zit te kijken. Op wat geritsel in het riet voor me sla ik verder geen acht...

Na een paar minuten komt ze langs fietsen en zegt ze leuk dat de roerdomp dus vlak voor m'n neus zat. Alsjeblieft. Snel loop ik dus maar om, om vanaf de andere kant te kijken. Het duurt eventjes, maar dan komt opeens wat riet in beweging. Eindelijk zie ik dit mysterieuze beest door het riet sluipen.

Roerdomp als riet

Want een mysterieuze soort is de roerdomp wel bij uitstek. Jaren geleden hoorde ik mijn eerste in de Zouweboezem, samen met mijn opa en oma. Al hoempend in een uitgestrekt rietveld, de vogel zien was toen nog een ware droom. In 2008 zag ik eindelijk mijn eerste, en wel in Polder Sandelingen. Eerder was er toen eentje gefotografeerd in het gebied, en mijn broer en ik moesten 'm ook zien. Al struinend door het gebied langs de slootjes vloog het beest opeens vlak voor me op, uit de slootkant. Zo'n onvergetelijk moment, en daarna moesten we weer snel naar school.

Nu, zo'n 10 jaar later, zit ik weer naar een roerdomp te kijken. Meerdere heb ik er ondertussen al wel gezien, maar vooral toch wel gehoord. Want mysterieus blijven ze, en ook nu raak je hem soms even kwijt. Tot hij weer in beweging komt en al jagend, met zijn snavel schuin in het water, roerloos tot stilstand komt.

Roerdomp

Na van deze uitstekende jager genoten te hebben, hij ving namelijk ook de nodige visjes, loop ik nog even om en zie 'm dan vlak voor me in het riet. Hij drukt zich en kijkt me recht in de ogen, volledig vertrouwend op zijn schutkleur. En terecht. Wat een camouflage en een pracht die dit beest daardoor uitstraalt.

Roerdomp

Ringetjes, een Russische eend en een fijn toetje

Voor vandaag heb ik geen grootste plannen, en ik besluit maar lekker rustig aan te doen. Eerst struin ik nog even door Polder Sandelingen in de hoop op wellicht een overwinterende roerdomp, die vind ik niet, maar het is niet onaardig met veel watersnippen, een waterral en een groep van maar liefst 48 wintertalingen. Het grootste aantal ooit dat ik hier zie!

Aangezien ik nog wat kruimels heb besluit ik maar een rondje Zwijndrecht te gaan maken voor kokmeeuwen, dat 'moet' immers toch nog een keertje deze winter. Voordat ik in Zwijndrecht ben hoor ik in Ambacht ergens opeens wat gebrabbel uit de struiken. Een korte stop en er blijkt zowaar al een zwartkop te zitten, vermoedelijk wel een overwinteraar maar wel een leuke verrassing!

Zwartkop (man)

De plekken in Zwijndrecht waar kokmeeuwen zitten zijn veel sloten, met daarbij bomen en weinig ruimte om te voeren. Het is dan ook nooit ideaal, maar ondanks dat weet ik nog 10 kokmeeuwen af te lezen. Het zijn met name bekenden uit allerlei landen (Denemarken, België, Nederland, Duitsland, Polen) die ik de afgelopen winters hier ook zag, bij sommigen is het echter wel 5 jaar geleden dat ik ze had. Altijd leuk die rondjes!

Lantaarnpaalpool, altijd op z'n lantaarnpaaltje

Deense kokmeeuw W-8ET

Ook zie ik nog wat nieuwe kokmeeuwen, zoals Deen W-515, en blijkt een Kroatische kokmeeuw wel een vaste overwinteraar. Die hadden we een paar weken geleden namelijk ook, leuk!

Kokmeeuw W-515

Als ik weer onderweg ben naar huis, na ook nog de nodige knobbelzwanen afgelezen te hebben, krijg ik te horen dat er een Siberische taling is gevonden bij Noordwijk. Dat is een leuke voor de Zuid-Hollandlijst, en na informeren kan ik met Hugo Moerman en zijn vader meerijden die kant op.

Daar aangekomen is de eend uit het verre, verre Rusland al duttend te zien op de kant. Veel is er niet aan, maar af en toe haalt hij even de kop uit de veren en laat hij z'n schitterende getekende kop zien. Gaaf! Het is mijn tweede van deze soort die hoort te overwinteren in Japan en Zuid-Korea, na een exemplaar in Almelo al weer zeven jaar geleden.

Siberische taling (man)

Een geringde nijlgans uit Den Haag is nog wel grappig, alvorens we nog even afreizen naar de dwerggorzen die hier niet ver vandaan overwinteren. Op het plekje aangekomen zijn ze snel in beeld en ze laten zich werkelijk fantastisch bekijken, wat een schitterende beestjes!

Dwerggors

We sluiten de dag af met een roodhalsfuut bij het Valkenburgse meer, met dus een mooie nieuwe Zuid-Hollandsoort op zak. Leuke bijkomstigheid vandaag waren overigens ook nog de onthullingen op de DutchBirdingdag vandaag, waaruit bleek dat de 'sprinkhaanzanger' van afgelopen najaar op de Maasvlakte, op basis van DNA toch een kleine sprinkhaanzanger blijkt te zijn. Eigenlijk dus ook nog een nieuwe soort erbij vandaag!

Kleine sprinkhaanzanger