Oosterse vorkstaartplevier voor de colleges

Gisterenavond schudde ik wakker door een sms'je van Rick Schonewille: oosterse vorkstaartplevier in het Stinkgat! En of ik meewilde rijden om er met het eerste licht te staan. Uiteindelijk toch maar een 'nee' terug gestuurd, 10:30 werd ik immers in de collegebanken van Wageningen verwacht. Als ik vanochtend de computer opstart en ik zie de foto's begint het toch wel heel erg te kriebelen. En dan ga je denken, wat als ik nu niet ga. Dan kan ik misschien pas donderdag terug uit Wageningen komen, want 'even' met de trein naar huis gaan en dan met de auto door zit er niet in vanuit die uithoek. Als ik nú ga kan ik nog op tijd zijn voor het middagprogramma waar ik wel bij moet zijn.. Als ik zie dat Hugo Moerman ook al online is zeg ik 'm dat ik ga en rond 6:45 rijden we weg naar deze bizarre dwaalgast.

Dit is het tweede geval van Oosterse vorkstaartplevier na een waarneming in 1997 in Friesland. Een goeie dus en ook nog eens eentje die echt van heel ver komt. Pakistan is namelijk het meest westelijke land waar hij broedt en het broedareaal strekt zich uit tot Mantsjoerije. Het oostelijke deel van de populatie overwinterd zelfs in Australië....

Maar goed, als we ons rond kwart voor acht bij de groep twitchers aansluiten die langs de Rammegors staan te wachten zijn er weinig die daaraan denken; we moeten 'm zien!! In dit gedeelte is de vogel gisterenavond waarschijnlijk ingevallen, dus het is wachten tot hij eruit vliegt. Alleen Diederik Kok denkt daar anders over en we zien hem aan de andere kant van het gebied staan. Even later komt er van zijn kant bericht dat hij de vogel in zit heeft gevonden. Hectiek alom en in colonne rijdt iedereen in vliegende vaart naar de andere kant. Daar is de vogel als een stipje te zien op een plukje gras langs de waterkant, en is alleen duidelijk dat het om een 'vorkstaartplevier' gaat, maar hij is binnen!

Oosterse vorkstaartplevier

Publiek

Geordend lopen we hierna het gebied in en zo kunnen we even later van een stuk dichterbij de vogel bewonderen. Hij zit nog steeds op zo'n 200 meter afstand, maar de roestbruine ondervleugel, korte staart en andere kenmerken zijn u wel degelijk te zien. Het liefst zou ik wachten totdat hij vliegt, maar om kwart over negen moet ik er toch echt vandaar om nog op tijd in Wageningen te zijn. De trein haal ik een uurtje later gelukkig en zo blijkt het toch een hele goede keuze geweest. Zeker als de vogel uiteindelijk in de avond wegvliegt om nooit meer terug te keren...

Rammegors